ಪರಿಪೂರ್ಣ ವೆಂಬ ವ್ಯಸನ.

ಪರಿಪೂರ್ಣ ವೆಂಬ ವ್ಯಸನ.

     ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯ ಸೋಗು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ

ರೇಜಿಗೆ ಮೂಡಿಸುವದು..

ಯಾಕಾಗಿ , ಯಾರಿಗಾಗಿ.

ಒಳ್ಳೆಯ ಹೆಂಡತಿ , ಒಳ್ಳೆಯ ತಾಯಿ , ಒಳ್ಳೆಯ ಗೃಹಿಣಿ.

ಒಳ್ಳೆತನದ ಗೀಳು ಅಂಟಿದೆಯೇ ನನಗೆ..!

ಕಳಚಿದರೆ ಸಮಾಜದ ಭಯ.

ನನಗೂ ಕಿರೀಟದ ವ್ಯಸನ.

ಮಾಡಬೇಕೊಮ್ಮೆ ಸೀಮೊಲಂಘನ

ಸೀಮಾತೀತ ಲೋಕದೊಳು ಲೀನವಾಗಬೇಕು.

ಅಲ್ಲೊಂದು ಶೂನ್ಯ.

ನನ್ನದೇ ಏಕಾಂತ.

ವೈನಿನೊಂದಿಗಿನ ಸಂಜೆಗಳು.

ಮೋಹಗಳಿಲ್ಲದ ಕ್ಷಣಗಳು. ಅಲ್ಲಿ 

ನಾನು , ಕೇವಲ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ನಾನು.

ದಿಗ್ಗನೆ ಎಚ್ಚರ.ದುಗುಡ.

ಎನೆಲ್ಲ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ತಳಮಳ

ಮತ್ತದೆ ಸಂಸಾರದ ಮೋಹ

ಬಾವಿಯೊಳಗಿನ ಕಪ್ಪೆಯಂತೆ.

ಇಲ್ಲಿ ದೂರುಗಳು ನಿರರ್ಥಕ.

ನನ್ನ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟವರಾರು..!

ನಾನೆ ಹಿಡಿಯಲ್ಪಡಿಸಿಕೊಂಡವಳು.

ನನ್ನದು ಎಂಬ ಅಹಂ ನಡಿಯಲ್ಲಿ

ಬಿಟ್ಟರೆ , ನನ್ನ ಅಸ್ಥಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬೆಲೆ ..!

ಗುಟ್ಟು ಬಲ್ಲ ಜಾಣೆ.

ಇಲ್ಲಿ ನಾನಾರೆಂದು ಮರೆತು ಬದುಕಿದರೆ ಶಾಂತಿ

ಮೋಹಗಳ ಮುಷ್ಟಿ ತುಸು ಸಡಿಲಿಸಿದರೆ ನಿರಾಳ

ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನದೆ ಎಂಬ ಭಾವ ಬಿಟ್ಟರೆ ಸುಖ

ನಾನು ಬರಿದೆ ಹೇಳುವೆ.

ನಾನೂ ಇವೆಲ್ಲವುಗಳ ಮೋಹಕ್ಕೊಳಪಟ್ಟವಳು

ಇವಳು , ಅವಳು , ಎಲ್ಲರೂ .

ಎಲ್ಲರೂ ಪರಿಪೂರ್ಣ ತೆಯ ಪ್ರಯತ್ನ ದಲ್ಲಿರುವವರೆ.

ನಾನು , ನನ್ನ ಮುಂದಿನ ತಲೆಮಾರು..

ಜ್ಯೋತಿ , ಡಿ .ಬೊಮ್ಮಾ.

                         ಕವಿತೆಯ ಸಾರ 

ಇಲ್ಲಿ ಯಾರು ಪರಿಪೂರ್ಣರಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಆಗಬೇಕೆನ್ನುವ ಹಂಬಲದವರೇ ಹೀಗಾಗಿ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಗಾಗಿ ಸಾಗುವ ದಾರಿಯ ನೋಟವೇ ವ್ಯಸನ ಈ ಕವಿತೆಯ ಒಳಾರ್ಥ ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ತೋರುತ್ತದೆ .ಕಲ್ಯಾಣ ಕಹಳೆ ಪತ್ರಿಕೆ ಅನಿಸಿಕೆ