ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬಂತು ಶಿಕ್ಷಣ...? ಶ್ರೀಮಂತರ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬಂತು ಶಿಕ್ಷಣ....?

 ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬಂತು ಶಿಕ್ಷಣ...? ಶ್ರೀಮಂತರ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬಂತು ಶಿಕ್ಷಣ....?

ಒಮ್ಮೆ 'ಶಿಕ್ಷಣವೆದ್ದರೆ ಬೆಳಕು' ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪಾಲಕರು, ಇಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ 'ಶಿಕ್ಷಣವೆಂದರೆ ಬಡ್ಡಿದರಕ್ಕೆ ಸಾಲ' ಎಂಬ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಲುಪಿದ್ದಾರೆ. ಕರ್ನಾಟಕದ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇಂದಿನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಕತ್ತಲೆಯ ನೆರಳು ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ಹೌದು, ಈ ವರ್ಷ ರಾಜ್ಯದ ಸುಮಾರು **3.2 ಲಕ್ಷ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಸಿಇಟಿ ಪರೀಕ್ಷೆ** ಬರೆಯುವ ಮೂಲಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಶಿಕ್ಷಣದತ್ತ ಪಾದವಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕೇವಲ ಪರೀಕ್ಷಾ ರ್ಯಾಂಕ್‌ಗಳ ಮೇಲೆ ನಿರ್ಧಾರವಾಗುತ್ತಿರುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, **ಶುಲ್ಕದ ಭಾರದಿಂದ** ಕೂಡ ನಿಗದಿಯಾಗಿದೆ.

ಸರ್ಕಾರಿ ಅನುದಾನದ ಸೀಮಿತ ಪ್ರಮಾಣದಿಂದ, **20-30 ಸಾವಿರ ರ್ಯಾಂಕ್** ಪಡೆದ ಕೆಲವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಶೇ.10-15% ಉದ್ಯೋಗ ಭದ್ರತೆ ಇರುವ ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ 1 ಲಕ್ಷದೊಳಗಿನ ಶುಲ್ಕದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾನ ಸಿಗುತ್ತಿದೆ. ಉಳಿದ **60,000 ರ್ಯಾಂಕ್‌ನ ಮೇಲ್ಪಟ್ಟ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು** ಪದವಿ ಪಡೆಯಲು **12 ರಿಂದ 50 ಲಕ್ಷ ರೂ.ವರೆಗೆ** ಖರ್ಚು ಮಾಡಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದೆ.

ಈ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನೆ ಏನೆಂದರೆ –

> "ಅಭ್ಯಾಸಕ್ಕೋಸ್ಕರ ಹೋರಾಡುವ ಹಳ್ಳಿ ರೈತನ ಮಗನಿಗೆ ಇದು ಶಿಕ್ಷಣವೇ ಅಥವಾ ಕನಸಿನ ಹೆಣವೇ?"

ಅಂತಃಸ್ಥ ವರ್ಗದ – ಮಧ್ಯಮವರ್ಗದ – ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಆಘಾತಕಾರಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಇವರೆಲ್ಲರೂ ಸಿಇಟಿ, ನೀಟ್ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಿಗೆ ವರ್ಷಕ್ಕೊಂದು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ಖರ್ಚುಮಾಡಿ ಕೋಚಿಂಗ್ ಸೆಂಟರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿಂದು ಓದಿ ರ್ಯಾಂಕ್ ಗಳಿಸಲು ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅದು ಸಾಧಾರಣ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಫಲ ನೀಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಸೀಟುಗಳನ್ನು ಹಣಕ್ಕೇ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವದು **ಶಿಕ್ಷಣದ ವ್ಯಾಪಾರೀಕರಣ**ವನ್ನೇ ತೋರಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೆ ಡೊನೇಷನ್ ಕೊಡುವುದು ಇಂದಿನ ಸಾಮಾನ್ಯ ನಿಯಮವಾಗಿದೆ. **ಒಂದು ಉತ್ತಮ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಸೈನ್ಸ್ ಓದಬೇಕಾದರೆ 40 ಲಕ್ಷ ಡೊನೇಷನ್ ಮತ್ತು 14 ಲಕ್ಷ ಶುಲ್ಕ ಕೊಡುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ** ಇದೆ. ಈ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣದ ವ್ಯಾಪಾರ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಕಂಪನಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವ ಖಾಸಗಿ ಕಾಲೇಜುಗಳು, ಉದ್ಯೋಗ ಸಿಗುತ್ತೆ ಎಂಬ ಗ್ಯಾರಂಟಿಯ ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಿ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತಿವೆ. ಆದರೆ ಉದ್ಯೋಗ ಸಿಗುವುದು ಎಂದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಗಂಭೀರ ಪ್ರಶ್ನೆ.?

ಈ ಪೈಪೋಟಿಯಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯೆ ಕೆಲವೇ ಉದ್ಯೋಗದ ದಾರಿಯಾಗಿ ಬದಲಾಗಿದ್ದು, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಮಾರ್ಗವಲ್ಲ. ಶಿಕ್ಷಣ **ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಹಾದಿ** ಆಗಬೇಕಿತ್ತು; ಆದರೆ ಇಂದು ಅದು **ಬಂಡವಾಳ ಹೂಡಿಕೆ** ಆಗಿದೆ. ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯದ ಇಲ್ಲದಿರುವಿಕೆ, ಬಡ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಕತ್ತರಿ ಹಾಕುವಂತೆ ಇದೆ.

ಸರ್ಕಾರದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಏನು?

ಇದು ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕವಾದ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಜನರ ತೆರಿಗೆ ಹಣದಿಂದ ನಡೆಯುವ ಆಡಳಿತ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಪ್ರಬಲಗೊಳಿಸಬೇಕಾದರೆ, ಖಾಸಗಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಬೇಕಿದೆ. ಆದರೆ ಅವರದೇ ಕಾಲೇಜುಗಳು, ಅವರದೇ ಲಾಭದ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಎಂಬುದರಿಂದ ಸರ್ಕಾರ ಕಮ್ಮಿ ಆಗಿರುವ ಭಾವನೆ ಜನರಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿದೆ.

ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಜನರೇ ಬದಲಾಗಬೇಕಾಗಿದೆ. ಸರ್ಕಾರಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹಗೊಳಿಸಲು ಒತ್ತಡ ತರಬೇಕು. ಮೌಲಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಉಚಿತವಾಗಬೇಕು ಎಂಬ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಪುನಶ್ಚೇತನಗೊಳಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಶಿಕ್ಷಣ ಎಲ್ಲರ ಹಕ್ಕು – ಅದನ್ನು ಮೌಲ್ಯದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಕೊಡುವುದು ಅಪರಾಧ.

ಇದು ಹೋರಾಟದ ಸಮಯ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಕನಸು ಮಾರಾಟವಾಗದಿರಲಿ

                              -ಶರಣಗೌಡ ಪಾಟೀಲ ಪಾಳಾ